TRYB JASNY/CIEMNY

Połówka wiosenna – relacja z 12. PZU Półmaratonu Warszawskiego

Mimo, że udziwnione mocowanie szarfy, medal bardzo ładny, kolejny do kolekcji fot. D.Szymborska


Dalej się uśmiecham. Cieszę się, że mogłam pobiec w tak sympatycznej imprezie. Udana sobota, zdecydowanie.

Rano było naprawdę zimno, planowałam biec „na krótko” więc na bluzeczkę z krótkim rękawkiem ubrałam puchówkę. Na głowę czapkę, w nogi nie marznę i można wyjść z domu! 

W metrze zorientowałam się że: a) nie zdjęłam ciężkiej bransoletki z ręki, b) zapomniałam taśmy klejącej żeby skleić opaski czasowe, które miały mi pomóc biec równo i kontrolować tempo. Im dłuższy bieg tym moje kalkulacje gorsze, pomnożenie kilometrów, tempo…..generalnie matematyka mi nie idzie, to znaczy do 10 kilometra „ogarniam” a potem jakoś mniej. A jak ma się na opasce wszystko ładnie napisane to dużo ułatwia! Tylko trzeba mieć taśmę klejącą….inaczej śliczne opaski trzyma się w ręce przez cały półmaraton. A żeby bransoletka nie zrobiła mi siniaków to obwiązałam ją buffem i było ok. Większy problem miałam z żelami. Ponieważ na do metra, na parking podjechałam autem to w torebeczce na pasku miałam i kluczyk do auta i dokumenty, żele się nie zmieściły. Na szczęście, a może nie, pasek ma takie specjalne kieszonki na żele. Z których jak się zorientowałam one wypadają. Na szczęście udało mi się złapać kawałek banana i pobiec dalej.


Na starcie było wietrznie i zimno, pomimo foli termicznej lekko dygotałam, na szczęście był taki tłok, ja stałam w środku tłumu, było troszkę cieplej. Ruszyłam w tempie na 1.50 (patrz opaska czasowa), tak też ukończyłam bieg. Tak po 2 kilometrze cieszyłam się, że biegnę w krótkim rękawku, na 15 byłam przekonana, że to dobry strój. Wielu biegaczy zwalniało, nie tylko dlatego, że był podbieg ale głównie z powodu przegrzania – długie spodnie, bielizna termiczna, kurtki, czapki….

Selfie z tych zimowych


Trasa – w przeciwną stronę niż rok temu. Dużo zbiegania na początku i podbieg na końcu, chyba wolałam tą zeszłoroczną wersję, ale narzekać nie będę bo cały bieg minął mi z uśmiechem na buzi, przebijałam piątki, machałam do kibiców i naprawdę dobrze się bawiłam.

Jedyne o czym zapomniałam, to, to, że mój żołądek nie toleruje izotoniku 4move, przypomniałam sobie o tym jak wypiłam 1/3 kubeczka….na szczęście na każdym kolejnym „wodopoju” starałam się rozcieńczyć stężenie 4mova w żołądku, dużą ilością wody. Wolontariusze byli bardzo sprawni i mili, doceniam to, że banany były obrane!

I zupełnie letnie selfie z dwoma butelkami wody (jedna zamiast izo)


Na mecie piękny medal i szybko do depozytu, bo znów chłodno było. Przebranie się w suche ciuchy i znów w puchówce do domu. Pogoda  z tych bardzo wiosenno zdradwliwych – śliczne słońce i chłodno.

Spotkałam dużo koleżanek, przybiłam KODerską piątkę na trasie i było mi bardzo miło, gdy koleżanki wołały mi na trasie dobre słowa – a widziały moje plecy! Cóż chyba są one bardzo charakterystyczne.

To był mój 6 półmaraton warszawski. Lubię ten bieg, z reguły jest częścią przygotowań do wiosennego maratonu, zmuszeniem do dłuższych treningów przed startem. Jak już 6 na koncie, to chce się dziesięć….nie tylko dlatego, że złota odznaka będzie czekać w biurze zawodów…


Do zobaczenia za rok!

Nie ubiorę więcej tych opasek kompresyjnych, jedna (lewa) spadała mi cały czas, to taki szczegół, który bardzo psuje komfort biegu...fot. D.Szymborska

Komentarze

  1. Za duże- odkupię😉 będzie kasa na nowe!
    Dota dobrze było Cię zobaczyć😍

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. będą Ci się z butami "gryzły" to po pierwsze, a po drugie chyba mam grubsze łydki :)

      Usuń
  2. zazdroszczę. liczę, że późną jesienią przyszłego roku wrócę do biegania... :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. z pewnością :) na życiówki zawsze się znajdzie czas, na spokojne treningi też :)

      Usuń

Prześlij komentarz

Wybrane dla Ciebie

Copyright © On Egin Eta Topa